เรื่องราวชีวิตของครอบครัวหนึ่ง ต้อง ประทังหิว ด้วยข้าวกับเหลือ เพราะครอบครัวยากจน คุณตาพยุง มงคลสำโรง วัย 67 เป็นเสาหลักของครอบครัว หาเลี้ยงหลาน 7 คน โดยมีภรรยาและหลานๆ คอยช่วยเหลือ
สำหรับตา ยอมอดข้าวได้เมื่อข้าวไม่พอ เพื่อให้หลานได้อื่ม หวังแค่ทุกๆวันให้หลานได้กิน ได้มีเงินติดตัวไปโรงเรียนถึงแม้จะแค่ 2 บาท 3 บาทก็ยังดี
ด้วยวัย 67 ของคุณตาไม่เพียงแต่จะเป็นเสาหลักของครอบครัวดูแลหลานทั้งเจ็ด แต่ยังต้องดูแลคุณยายบุญหลาย ภรรยาคู่ชีวิต ที่มีปัญหาจนทำงานหนักไม่ได้ จะเดินไปไหนที ต้องใช้ไม้ค้ำ เพื่อไม่ให้ตัวเองล้ม แต่ยังโชคดีที่คุณยายบุญหลายยังพอช่วยหุงข้าวให้หลาน ๆ กินได้
โดยพ่อแม่ของหลานทั้ง 7 คนได้แยกทางกัน โดยตอนแรกลูกบอกว่าจะไปหางานทำ แล้วส่งเงินมาให้ แต่เอาเข้าจริง ๆ ก็ส่งกลับมาให้ได้ไม่นานก็ไม่ติดต่อกลับมาอีกเลย ปล่อยให้คุณตาคุณยายเป็นคนเลี้ยงดูแทน
คุณตามีแค่วัว 1 ตัวที่พอจะสร้างรายได้ให้กับครอบครัวได้ โดยคุณตามีรายได้จากการรีดนมวัวไปขๅย วันละประมาณ 10 กิโล ซึ่งจะได้กิโลละ 18 บาท นอกจากนี้ยังรับจ้างส่งนมให้เพื่อนบ้านระแวกใกล้เคียง โชคดีที่คุณตๅยังมีรถปิคอัพที่ลูกเอาไว้ให้
โชคดีที่ทุกวันนี้คุณตาพยุงยังพอหารายได้ได้อยู่บ้าง แต่ก็ยังไม่พอสำหรับการเลี้ยง 9 ชีวิต ซึ่งวันไหนถ้าคุณตาหาเงินไม่ได้ วันนั้นอาหารของครอบครัวก็จะเป็น “ข้าวต้มโรยด้วยเกลือ” แต่ถ้าวันไหนโชคดีคุณตาพาเงินได้มากกว่าปกติ หลานทั้ง 7 ก็จะมีไข่หรือปลากระป๋องได้กินบ้าง
หลานสาวคนโต ทนเห็นคุณตาลำบากไม่ได้ เลยขอลาออกจากโรงเรียน เพื่อมาช่วยตๅยายทำงาน และดูแลน้อง ๆ ขณะที่หลานสาวคนรอง แม้ยังเรียนหนังสืออยู่ แต่ก็ใช้เวลาวันหยุดหารายได้เสริมด้วยการรับจ้างขๅยลอดช่อง
โดยหลาน ๆ บอกว่า ตนสงสารคุณตาที่ต้องทำงานหนักเพื่อดูแลพวกตน และไม่อยากเห็นคุณตาเหนื่อย อยากช่วยงานคุณตาเท่าที่สามารถช่วยได้ “รักตาเหมือนพ่อ ขอบคุณที่เลี้ยงพวกหนูมา อยู่กับพวกหนูไปนาน ๆ นะคะ” หลาน ๆ พูดถึงคุณตาพยุง
ซึ่งคุณตาพยุงก็ยังคงยืนยันว่า “ตราบใดที่ตนยังมีลมหายใจอยู่ จะสนับสนุนให้หลาน ๆ ได้เรียนหนังสือ เพื่อจะได้มีความรู้และพัฒนาตัวเองเมื่อเติบใหญ่ ตาพร้อมสู้ ไม่ใช่สู้เพื่อให้ตัวเองอยู่รอด แต่สู้เพื่ออนาคตของหลาน ๆ ที่ยังอีกไกล”
ทั้งนี้คุณยายบุญหลายก็ฝากไปถึงลูกว่า “อยากให้ลูก ๆ กลับมาดูลูกบ้าง กลับมาช่วยตาอีกแรงเพื่อดูลูก” ทั้งคุณตาพยุงและคุณยายบุญหลายรักหลานมากกว่าตัวเอง
เวลากินข้าวก็จะให้หลานทั้ง 7 ได้กินอิ่มก่อน คุณตาและคุณยายถึงจะกิน แต่ถ้าวันใดข้าวไม่พอ คุณตาคุณยายก็พร้อมที่จะอดเพื่อให้หลานทั้ง 7 ได้อิ่ม
ส่วนเวลานอน คุณตาจะเสียสละให้คุณยายและหลาน ๆ ได้นอนในบ้าน ส่วนตนเองจะไปนอนเพิงพักนอกบ้าน วัย 67 ของคุณตาไม่ได้พักผ่อนอย่างใครเขา เพราะต้องดูแลหลานน้อยทั้ง 7 ชีวิตให้ดีที่สุด
แหล่งที่มา : thousandreason.com
เรียบเรียงโดย : item2day.com