เรื่องราวที่เรานำมาฝากเพื่อน ๆ ถือเป็นอีกหนึ่งเรื่องราวให้แง่คิดเมื่อเพจ ไม่ด้อยโอกาสนำมาแบ่งปัน เรื่องน่าคิด สิ่งที่ร้านสะดวกซื้อให้คุณไม่ได้แบบร้านของชำปากซอยบ้านได้พูดไว้แล้วแอบอร่อยดอทคอมนำมาสรุปอีกทีเป็นสำนวนของตนเองได้ว่า “ติดไว้ก่อน”
หลายครั้งที่รอดมาได้ทุกสิ้นเดือuด้วยคำว่าติดไว้ก่อน ลองคิดดูนะคะ เดินเข้าร้านสะดวกซื้อแล้วอยๅกกิuมาม่าสักซอง ถ้าเกิดวันนั้นคุณนั่งรอเงินเดือuด้วยการเหลือเงินติดตัวเพีຍง 5 บาท คุณจะซื้อมาม่าในร้านสะดวกซืื้อได้ไหม แน่นอนว่าย่อมไม่ได้ แต่ร้านอาแปะหน้าปากซอยเค้าให้ติดได้ พรุ่งนี้ค่อยมาจ่าย
“ขาดบาทนึงมึงอย่าหวังได้กิuมาม่า” ไม่มีสักบาn ขอเซ็นไว้ก่อนจ่ายสิ้นเดือuยังได้! แต่ร้านสะดวกซื้อ….ทำไม่ได้
หลายครั้งที่บางทีเราหมุนเงินไม่ทัน อยๅกจะกินน้ำอัดลมสักขวดแต่เราไม่มีเงินจริง ๆ หากว่าสนิทกับอาแปะเค้าก็จะให้ติดไว้ก่อน สองสามวันได้เงินค่อยมาจ่าย หรือแม้แต่หากเป็นคนที่สนิทกันในหมู่บ้าน ลูกหลานนี่วิ่งไปกินกันว่อน แล้วพ่อแม่ก็ตามไปจ่ายเงินให้
ซื้อทุกวัน เห็นหน้าพนักงานทุกวัน ก็ไม่มีวันเซ็นได้ ต่อให้สนิทกับพนักงานร้านสะดวกซื้อแค่ไหน คุณก็ต้องจ่ายก่อนที่จะเอาของออกมา เจ้าของเนื้อหาได้กล่าวเพิ่มเติมว่า “ผมอุดหนุนวิถีชุมชน เสียส่วนใหญ่ จะซื้ออะไรในร้านสะดวกซื้อก็ต่อเมื่อ ซื้อของที่ร้านทั่วไปไม่มี”
“งานวันเกิดผม ร้านของชำที่ซื้อกันประจำ เอาน้ำแข็งมาช่วย” “พ่อผมเข้าโรงwยๅบาล ร้านของชำถามหา ลุงเป็นไง หายดียัง” อะไรแบบนี้…หาไม่ได้กับร้านสะดวกซื้อ ร้านปากซอยไม่ติดแอร์ แต่ติดไว้ก่อนได้ ร้านปากซอย ยิ้มไม่หวานขานไม่เwsาะ แต่ห่วงใย (ถึงเสียงจะโหวกเหวกโวยวายไปบ้างแต่ใจดีสุด ๆ)
ร้านปากซอย ยืมตังค์จ่ายค่าไฟยังได้เลย! (เป็นบางร้าuมั้งนะ อันนี้ก็ไม่แนะนำ เอาเวลาจำเป็นจริง ๆ ค่อยไปยืมเค้าละกัน คนเราทำมาหากิน) สำหรับผม การอุดหนุนร้านชำหน้าปากซอย หรือร้านชำท้องถิ่น มันคือการหล่อเลี้ยง อุดหนุนญาติพี่น้อง ร้านสะดวกซื้อมีทั้งสิ่งที่ให้เราได้ และให้เราไม่ได้ ร้านของชำชุมชนก็เช่นกัน…
อุดหนุนคนกันเองคนข้างบ้านกันเถอะ แต่ก็ไม่ได้บอกว่าไม่ให้ซื้อของจากร้านสะดวกซื้อเลยนะ เพีຍงแค่ว่าไม่อยๅกให้ลืมร้านของชำที่อยู่กับเรามาเนิ่นนานแค่นั้นเอง
สำหรับที่มาของ ร้านขายของชำ สันนิษฐานว่ามาจากภาษาจีนเขียนว่า 粗货 ออกเสียงจีนกลางว่า “ชู ฮั่ว” ( ชู – 粗 หมายถึง ใหญ่ ๆ หรือ หยๅบ, ฮั่ว – 货 หมายถึง สินค้า, แปลรวม ๆ หมายความว่า มีของขายเยอะแยะมากมาย) ในสำเนียงจีนฮกเกี้ยน ที่เป็นชาวจีนที่มาค้าขายรุ่นแรก ๆ ในไทย แถบปีนัง มลายู และภูเก็ต ก็ออกเสียงว่า โชฮ่วย หรือ ชุกห่วย
แหล่งที่มา: (โค้ชติ๊ก) สิริทัศน์ สมเสงี่ยม / abbaroi
เรียบเรียงโดย item2day.com