ใครที่คิดดี ทำดีกับเรา อย่าได้ลืมบุญคุณ ตอบแทนไม่ได้ก็อย่าไปแว้งกัดเขา

หากวันหนึ่งเราต้องเหยียบบ่าใครสักคน เพื่อปีมข้ามกำแพงไป ก็อย่าลืมยื่นมือฉุด เค้าคนนั้นข้ามไปด้วยกันคนที่เคยช่วยเหลือเรายามลำบาก ถ้ายังทดแทนบุญคุณไม่ได้ก็อย่าไปแว้งกัดเขา บุญคุณเป็นสิ่งที่ไม่อาจลืมเลือนได้ ไม่ว่าใครจะมีบุญคุณกับคุณเพียงใด คุณย่อมต้องการตอบแทนเสมอ และนี่ก็เป็นสิ่งดีที่คนในสังคมทุกคนควรระลึกไว้เสมอ

แต่การมองในเรื่องของบุญคุณในแง่มุมที่ว่า หากใครมีบุญคุณด้วยแล้วก็ต้องตอบแทน จะทำให้คุณมองว่าการตอบแทนเป็น “หน้าที่” ซึ่งไม่ได้มาจากความ “จริงใจ” คุณจำเป็นจะ “ต้องทำ” ไม่ใช่ “ต้องการ”ดังนั้นสังคมทุกวันนี้จึงคำนึงถึงเหตุและผลมากเกินไป หากใครไม่มีอะไรเกี่ยวข้องไม่มีบุญคุณต่อกันแล้วก็จะไม่มีใครนึกถึง การสำนึกบุญ

คุณจึงควรมาจากภายในจิตใจจริง ๆ ถ้าคุณรู้สึกจากข้างในได้ว่าต้องการมอบสิ่งดี ๆ คุณก็จะไม่ต้องรู้สึกถึงคำว่าภาระหน้าที่เลย และการกระทำของคุณก็จะเป็นไปตามธรรมชาติ นอกจากนี้การสำนึกบุญคุณยังสามารถนำมาปรับใช้ได้กับทุกสิ่งรอบตัวคุณ ทั้งสิ่งแวดล้อมรอบตัว

น้ำใจและการตอบแทน

แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์

มันแสนสุดลึกล้ำ เหลือกำหนด

ถึงเถาวัลย์ พันเกี่ยว ที่เลี้ยวลด

ก็ไม่คด เหมือนหนึ่งใน น้ำใจคน

พูดถึงเรื่องของ “น้ำใจคน” ทำให้นึกถึงประโยคที่เคยเห็นคนโพสในเฟสบุ๊กว่า

“อย่าจำว่าเราทำดีกับใคร แต่ให้จำว่าใครทำดีกับเรา”

พูดน่ะมันง่าย แต่ทำน่ะ มันยากนะ ไอ้เรื่องที่จะห้าม หรือ สั่งตัวเองให้จำ หรือ ไม่ให้จำอะไร

เอาจริง ๆ ทีแรกผมไม่ค่อยเห็นด้วยกับประโยคนี้เท่าไหร่นัก

ทำไมเราถึงต้องไม่จำว่าเราทำดีกับใครล่ะ ก็ในเมื่อมันเป็นเรื่องดี ๆ จริงมั๊ย?

แต่ตอนนี้กลับคิดว่า ลืม ๆ มันซะบ้างก็อาจจะดีกว่า เพราะถ้าในวันนึงที่คุณเดือดร้อน

ต้องการความช่วยเหลือ แล้วคนที่คุณเคยมีน้ำใจต่อเค้า เคยช่วยเหลือเค้า

เค้าไม่หยิบยื่นน้ำใจให้คุณ ไม่ช่วยเหลือคุณทั้ง ๆ ที่สามารถหยิบยื่นน้ำใจ สามารถช่วยเหลือคุณได้

คุณอาจจะจุกจนพูดไม่ออกเลยเชียวล่ะ ซ้ำร้ายกว่านั้น

หากคุณพูดถึงเรื่องที่คุณเคยช่วยเค้าไว้เมื่อยามเดือดร้อน

คุณพูดถึงเรื่องที่คุณเคยมีน้ำใจให้เค้า

คุณอาจจะกลายเป็นคนลำเลิกบุญคุณ หรือ เป็นคนทวงบุญคุณทันที

เรื่องทำนองนี้ผมก็เคยเจอกับตัวเองมาแล้วและยอมรับว่าทำใจยากอยู่ที่จะไม่รู้สึกอะไร

บางครั้งเราก็อยาก เปลี่ยนมาเล่นบทเป็นผู้รับบ้างไม่ใช่เล่นแต่บทผู้ให้แต่เรื่องนี้ได้สอนให้ผมรู้ว่า

1. เวลาที่ใครทำอะไร หรือ ให้อะไรเรามาเราจงตอบแทนเค้าเท่าที่เราจะทำได้เมื่อมีโอกาส โดยไม่ต้องรอให้เค้ร้องขอ

2. อย่าคาดหวังการสำนึกคุณจากคนอื่น แต่จงมีสิ่งนี้ในตัวเอง

3. การแบ่งปันน้ำใจ จงให้แด่คนที่คู่ควรจะได้รับ

คน 8 ประเภท อย่าคบ อย่าช่วย ถอยห่างได้เป็นดี

บางครั้งเราก็ต้องคัดเลือกคนที่จะเข้ามาในชีวิต ทั้งเพื่อน สังคมที่อยู่ คู่ชีวิต ซึ่งคนบางประเภทก็ไม่ควรคบหาด้วย ไม่ควรให้ความช่วยเหลือ คนบางประเภทก็ดีจนใจหาย อยากมีไว้เยอะ ๆ ซึ่ง 8 อย่างนี้ ล้วนเป็นคำแนะนำ และ แนวทาง ให้ได้ไปปรับใช้ในการดำเนินชีวิต

8 คนไม่น่าคบ  ระมัดระวังในการคบเพื่อน

1. คนที่พูดเท็จ เป็นไฟ

2. คนที่มีใจคิดแค้น

3. คนช่าง ยุแยง ให้แตกแยก

4. คนอกตัญญู

5. คนเนรคุณ

6. คนที่ต่อหน้าอย่างลับหลังอย่าง

7. คนที่จมอยู่ใน กิเลสตัณหา

8. คนคดที่ตีหน้าซื่อเป็นคนดี

8 คนที่คุณไม่ควรลืม คนประเภทนี้คุณไม่ควรลืมบุญคุณพวกเขา

1. ไม่ลืมบุญคุณพ่อแม่เลี้ยงดู

2. ไม่ลืมบุญคุณครูอบรมสอนสั่ง

3. ไม่ลืมผู้รู้ชี้แนะนำทาง

4. ไม่ลืมบุญคุณสามี-ภรรยาผู้ร่วมทุกข์

5. ไม่ลืมผู้ช่วยเหลือยามเดือดร้อน

6. ไม่ลืมบุญคุณพี่น้องช่วยประคอง

7. ไม่ลืมบุญคุณเพื่อนคบหาสนิทรู้ใจ

8. ไม่ลืมบุญคุณธรรมชาติฟ้าดิน

 

แหล่งที่มา : share-si.com

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.